o çok sevdii sweati olsa şimdi elimde, boğazıma bağlasam kollarını, kokusu hep etrafımda olsa, çokk ihtiyacım var bana sarılmasına, çokk ihtiyacım var kokusuna, sevgisini hissetmeye, içimin ısınmasına, bomboş içimi mutlulukla dolup taşırmaya :((

gülmeye, o içimdeki kıpır kıpır olmalara, küçücük şeylerle mussmutlu olabilmelere, onunla ilgilenmere çokk ihtiyacım var, bi çocuk gibi, bi divane gibi :((

ömrümün yıllarını onsuz geçirdim ben, bi gününü daha onsuz geçirmek bukadar acıtır mı!! 

ben napıorum şu an burda! kim bu insanlar! 

onun yaptıı herşeyi umursayan hallerimi özlüorum, umursatan bişeyin varlıını, ederimin içimdeki şeyin ederiyle belirlendiini öğrendiim o mart gecesinden beri bi başkayım, bi tuhafım..

ondan gelsin bana gelicek herşey, onun yaptıı herşey.. neden melekk, neden bunlarsız bırakıosun beni, neden :(((( sıradanlaştırdım mı, normalleştirdim mi herhangi küçücük bişiyini, heyecanımın azaldıını gördün mü hiç sana dair hiçbişiyde :(((( yetmez mi bu sensizliğin yılları bana :((( çekmedim mi yeterince sensizliin yıllarını :((( 

ona söylemiştim, ona, sarılmalarına nekadar muhtaç olduumu :((( gözlerimin onu aramalarını :((( kucağına yatmaya ihtiyacım oluşlarını :(((((( ama yanıbaşımdaki koltukta bana sarılırmısın deyişleri yerine beni durduruşları :((((((((

kabul etmeliyim sanırım artık, ben tuhaf bi çocuum! yok sevgilerimin, özverilerimin, başımı belaya sokmalarımın, bişi yapmak istemelerimin bi ayarı :((( ya aşırı duygusal diye etiketleniorum, yada aşırı agresif.. sanırım herkes haklı :(( tuhafım işte!

benim gerçeğim onun bi sarılmasıyla herşeyi unutan hallerim.. benim gerçeğim ona endeskli hayatım.. benim gerçeğim onun etrafındaki dünyam.. bu benim, tuhaf, yalnız değişik, zor, hiçbişeyi beğenmeyen çocuk!!