okuo mu, okuyup ta bişi demio mu bilmiorum.. ama bloga sen varken de yokken de binlerce kez girip bakıorum nefes alabilmek için, sana sığınmaları hissetmek için, yazdıkların için, yazdın mı diye bakmak için, seninle yaşadıım eve gider gibi olmak için..

nerdesin meleğim? nerdesin? yetmedi mi beni sensiz bırakmaların! yetmedi mi bukadarı bana!

nerdesin meleğimm! yetmedi mi bunca çektiklerimiz! sarmicak mı beni kolların! unutturmicak mı herşeyi! 

nerdesin gözlerimdeki izlerin sahibi! nerde görmeye doyamadıım o güzelliin!

bunca yıl özlettin! özletme artık! özletme seni bana! özlemlerin bana naptıını görmüomusun! diye haykırıo herşeyim!

acımıo mus halime! sarmicakmı kollarına! beni çokk kırdı, beni çokk üzdü! ama bundan daha çok acıtan şey ne halde olursam olayım bi sarılmadıka herşeyi unutabileceğini bilmesine rağmen benden esirgemesi :(((

sessizlii git mi dio bana! ben ona ne özlettim, ne bi an yalnız hissettirdim, ne bensiz hissettirdim, ne de yakın yada uzakta oluşumu hissettirdim! beni bile bile onsuz bırakmalarına dayanamam ben! onsuzluu nasıl yaşadıımı en ii bilen o bunu yapamaz bana! özletmeyince varlıımı, varlıını v özel oluşumuzu ispatlıo her defasında! çünkü sürekli hergün heran oma koşmak isteyen hallerim var benim!

onu öyle özledim ki! öyle özledim ki! buharlaşıcak bedenim içimdeki onun sevgisinin volkanlarından! 

onun için yapmadıım, yapamadıım tek bişi söylesin bana! nekadar büyük yada küçük olduu önemli diil tek bişi söylesin bana! ondan, sözlerinden, varlıından, herşeyinden başka hiçbişi istemedim, dilemedim, düşlemedim böylesine! sadece onu bana özletmemeni istemiştim ondan! onu yaşayabileceğim elimdeki tek şey bu! sessizlii ben buyum, bu şartları kabul edersen kal, etmiosan git mi dio! bunu mu dio! o izin vermeden, o bişi demeden ben bişi diyemem! gözlerimin içine bak v söyle! bidaha asla rahatsız etmem! 

beni bu ben yaptıın için, yaşadıım hayatımın en güzel anıları için çokk teşekkür ederim, çokk teşekkür ederim!