onunla en ama en özel şeyim, en ama en çok onu yaşayabilsiim, en ama en özel anlarım olan onu görmelerimi nasıl olur da bukadar sıradan bişiymiş gibi yerine başka hiçbişi koymadan satırarasında bahsedip geçebilir! allahım öyle kalakaldım! özlemlerimle başbaşayken ben yanımda olmasına ihtiyacım olduunu bilmio mu! onsuz duramadıımı bilmio mu! nasıl o akşamın öyle geçmesine izin verir! nasıl olur aabah onun fotoğrafına, bi telafisine uyanmamama razı olabilir!

anlatmayı beceremedim! içimdeki özlemleri anlatmayı beceremedim!

emailinde az kalsın fotoğrafı göndericektim blogu kapattıını farketmeseydim deyişlerine bişi diyemedim :(( onu görmemek bende nedemek bilmio! beceremedim anlatmayı! beceremedim!

linki silmesi umrumda diil, o olmayınca anlamı yok ona yazdıklarımın, yazdıklarıma bişi yazmayınca üşüo yazdıım bütün duygularım, o anlarda çok kıskanıorum başkalarına ayırdıı vakitleri, herşeyi! içerlio şu içim onsuzluun her anını! yeterince zor bana görememeler, sadece onu gördüüm o anlar unutturuo bana herşeyi!

bütün ışıkları söndü sanki bu gezegenin! yolumu bulmakta, bi amaç bulmakta zorlanıorum allahım! 

ben buyum! ömrümde ilk defa onu özledim! bi onu özlerim! özlemlerime dur diyemem ben! nefessiz kal deseler daha kolay bana! kızgınım çok kızgınım ona! beni bilmiomuş gibi bu arada bu akşam iptal deyişi v onsuzlukla beni başbaşa bırakıp yanımda olmayışına kızgınım! onu bekledi herşeyim o gece v sabah!

tuhafım belki de! belki de gerçekten zor bi adamım! ama ben onu çok özlüorum, bütün özlemlerim onda toplandı, her v tek özlenen şey o bende!