dayanamıorum artık! ne açım ne de tok! ne olduum yere sığabiliorum ne de bu gezegende gidilebilecek herhangi biyere! ama umrumda diil! ruhum bedenimden çıkıcak bi yer, zaman, an kolluo!

günler oldu! koca bir hafta oldu! ondan duymamak, onun sessizliğini dinlemek! onu bilmemek! sığamıorum hiçbiyere! her dara düştüümde haykırabileceğim bucaksız sahillerde, tepelerde, dağlardayım!

beni kırdıının farkında olmaması diil ama benim onsuz durabileceğimi düşünüo olması çokk acıtıo içimi! şartlar nolursa olsun, nerede olursa olsun onu canım pahasına korumak isteyen, küçücük bi ağrısı olsa dayanamayan, o iyi olmadan, yüzü gülmeden bi dk bırakmak istemeyen bu canımı acıtıo!!

kendimi daha ii tanıorum artık, sevdikçe verdiim açıklardan kendimi daha ii tanıorum artık, bişeyin delisi olduumda neler yapabileceğimi daha ii biliorum artık! dengim bi ruhla neler yaşayabileceğimi, ondan neleri bekleyebileceğimi ii biliorum artık!

nasıl susar! nasıl kıyar! nasıl okumaz duymaz! nasıl bi yolunu bulmaz! nasıl ya nasıl!!

günlüğün kapalı olduunu düşünsün söylemicem bu defa! kendiliinden olan şeylerden başkasını dilemiorum! hep korktum ona anlayışlı olamamaktan, onu bişiye ikna etmiş olmaktan!! kendiliinden ruhlarımıza, içimizdeki çocuklara bıraktıımızda ne oluosa işte ondan başkasını dilemedim ben!

yönümü, mevsimleri, günleri bilmek için bile bi sebep yok içimde! kararsızım yapmak istediim herşeyde! yapmak isteyip istememekte! yollardan dönüorum yönümü kaybedip! hep bi neden sorusu yapışıo yakama!

bişi istemiorum aslında bu hayattan! başka hiçbişi! kalmadı içimde başka bişeye ne yer ne de tahammül!

bana nolucaa umrumda diil! ölümü geçeli çokk oldu içimdeki bu sevgiyle! sana gelince; önce için sonra o melekk yüzün gülsün minik şey! allah şahidim bu can olduu müddetçe sana bişi olsa öleceğini bilse yanıbaşından asla gitmicek! bu can bana ait diil artık! senin olanı sana vermeyi sevmek bildi şu ruhum!