günaydın melekk ☀️

sana bakmak isterdim şimdi, kokunu taşıyan havayı solurken gözlerimi kapatmak, mutluluğu yutkunmak, insan yüreğinin hissedebileceği en büyük mutluluğu hissetmek, varlıımı, yaşadıımı bilmek..

ama ben seni özlemedim, hiçç özlemedim, görüşelim bikaç aya, ay, güneş v venüs aynı hizaya gelince falan işte

görmek istemek bi zayıflık mı, bilmiorum, sanki ya duyulmuo yada abarttıım zannedilio, sanki yüreğime böyle yapmamasını söylemem beklenio!

sevmeyi böyle bilmiodum, görgüsüzler için diilmiş, söylemedi kimse, yapma böyle, böyle davranma denince yapmamam gerekiyormuş, ama beceremiorum işte, yüreğim, duygularım beni dinlemio, nasıl derim ki bunu!

sessizlik karşılıo çoğu zaman haykırışlarımı, ne rüzgar yetio içimi soğutmaya, ne de zaman azaltıo, varsa yoksa o’nu anlatıo herşeyim bana, o bilmese de, o görmese de, hem zaten kendi içime kapanık biriydim, duygularımı kimse bilmez, aslında alışık olmam lazım yalnız kalmaya, kıskanmamaya, özlememeye, anlaşılmamaya, zor adamlığa, ama bu defa içimde uçan balonların, müziklerin, şekerlerin pandorası açıldı, herşey etrafa saçıldı, içimdeki herşey kapış kapış aldı!

belki de sevmeyi yanlış anladım sanki, bi erkek nasıl göstermeli aşkını, sevgisini böyle çocuk gibi olmamalı belki de! neden böyle hissediorum, neden böylesine muhtacım ben! deliyim sanki, sanki istediklerim hiç istenmemiş bu gezegende!

belki de bende bi sorun var, hem de büyük bi sorun, bi kızı nasıl seveceğimi bilmiorum, ne susmak biliorum, ne istemekten yorulmayı, benim neyim var böyle!