günaydın meleğim ☀️ günaydın bana gelişlerini özlediim ☀️ günaydın kokusunun özlemini hiçbişeyle hafifletemediiim ☀️

gece 2.30 gibi mesaj atmış bana, çok mu geç uyumuş benim böceğim.. dün doyamadım sana sarılmalara, bi çocuğun elinden daha yeni açtığı şekerinin alınması gibi hissediorum hala, doyamadım senin kokularına, o neşeli hallerine bitanem.. okadar güzeldin ki yine, öyle çok içime sokmak istedim ki seni.. ama gitmen gerekti, bişi diyemedim, o an az ilerden geri dönüo bana koşmandan başka bişi dilemedim.. bi akşam deniz kenarındaki otoparkta arabana binmiştin, tam gidicektin, kemerini açıp arabandan indin v gelip bana öyle bi sarıldın ki.. gitmio hiçbi anı gözlerimden, ellerimden, aklımdan.. gel bana bitanem, kollarımı açtım, koş bana, öyle koşup gel ki, kollarımla seni sarar sarmaz havalara kaldırıp döne döne döne yüzüne o bebek gözlerine bakayım, öpe öpe gelişini kutlayayım, merhaba hoşgeldin diyeyip, okadar güzel geliosun ki tekrar hoşgeldin diyeyim ve bidaha, bidaha..

ne yapsam yetmio, az gelio, ne söylesem anlatmıo, az gelio, ne kadar baksam aklım almıo, az gelio.. nasıl çözdün bendeki şifreleri sen böyle, nasıl.. bu kadar mı denk olur herşeyin herşeyime, bukadar mı bedeni, kokusu, teni, sesi, gülüşleri, oranları, yetenekleri, havası, özgürlüğü herşeyi ama herşeyi düşlediim gibi olur, bukadar mı ama’sı olmaz bişeyin!

kendimi hiç bukadar başa dönmüş hissetmedim, bildiğim bütün sevgileri unutturdu öyle bi sevdirdi ki onu bana, bildiklerim öyle az geldi ki, sanki daha çocuğum öğreneceğim çok şey var gibi, öyle duygular yaşatıo ki daha önce bilmediim yerlerden geldi hep sorular, yüreğim söylüo, yanıtlıo, konuşuo diğer herşeyim sadece seyredio, onunla aynı anda öğreniorum söylediklerimi, tepkilerimi, duygularımı..

hiçbukadar istemedim hiçbişeyi seni istediim gibi..