günaydın melekk,

ihtiyacı olan biri için bi buzdolabı bulmuştum letgodan, sahibinden almak için çıkmıştım evden ama meleğimi görmekten başka bişi düşünemiodum, saatlerce bekledim arabada beni tanıyan sokaklarda melekkten bi mesaj gelir diye yakınlarda olmak istedim, 1dk bile önemliydi benim için, kaybedemezdim..

saatler geçti pes etmedim çünkü deli gibi özlemiştim, yanıbaşımda olmasını özlemiştim, on takılmayı özlemiştim.. 1dk deseydi bile üzülmezdim çünkü biliorum yapabilse daha fazlasını yapardı..

“Yeni oturdum yorulduğumu anladım çıkamadım bugün dışarıya kusura bakma nolur”

onu bi çocuk gibi çokk seviorum, bi çocuk gibi özlüorum, bi çocuk gibi üzülüorum.. bi bilse onu nasıl yaşadıımı..

😔