vişne kazağı, çikolata eşarbı ve karamel yüzüyle öyle tatlı bişiyi izledim ki.. allahım bişi nasıl bukadar güzel olabilir, herhali güzel, birgünü bile istisna diil, o melekk hergün başka güzel, hergün rengarenk, hergnü bahar mevsiminde onun güzelliği..

o konuştuğunda, bana baktıında, bana bişi söylediğinde artık içini görebiliorum çünkü onun da teni şeffaf bana.. içini görüroum artık, kalp atışını, heyecanını, şefkatini..

onu özlediimi anlatmaya çalışıodum eskiden, artık çok anlatmadan bilio içimi, bilio beni, şefkatiyle sarıo beni, sevgisiyle kucaklıo nerde olursam olayım hiç farketmeksizin..

o benim evim, o benim herşeyim, geçen akşam onun yakınlarında bekledim onu, iyi olduunu, hemen şurada olduunu bilmenin verdiği huzurla, sanki herşeyden korur gibiydim v gerçekten onun tırnağına bişi olsa canımı siper etmek üzere hazırdım, canı bişi çekerse gidip almak için hazırdım, sıkılsa konuşmak için, erken uyanırsa sabah onu karşılamak için.. öyle mutluydum ki, öyle güzel hissettirdi ki bu..

seviorum onu, deli gibi, aklımın bütün gücüyle onu düşünüorum, düşlüorum, gülümsüorum..

şuanda ona sarılmak v o duyguyu yaşamak için sahip olduum herşeyden vazgeçerim..