…

hayattan istediğim şey nekadar harikaysa ödenmesi gereken bedelin de okadar yüksek olduğunu biliorum.. hiç şikayet etmedim bundan.. bunları yapmayı bırakırsam yaşamayı da bırakmış olacağımın da farkındayım.. benim için pes etmeden savaşmak oldu yaşamak.. pes etmeyi bilmiorum ben, öğrenemedim, ben buyum böyle kabul ettim.. kaçmayı, donmayı diil savaçmayı seçtim.. güçlü olmak bi zorunluluk benim için, bazen zayıf olabilmeyi normal bi insan gibi hissedebilmeyi özlüorum..

bazen ben bile kendimi çekemiorum, o yüzden beni tuhaf bulanlara kızamıorum.. dilediklerini yapabilirler, yapıolar da, farkına varmamış gibi yapıorum, anlamamış gibi yapıorum, herkese iyi gelio böylesi.. insanların çoğu yanımda diil ama yakınımdalar çünkü yaptıklarımla, ürettiklerimle onları hiç yalnız bırakmıorum, onlara ii geldiim sürece etrafımdalar, gerçek beni bilmeden, gerçek hislerimi hiç öğrenemeden ömürler geçirmek üzere..

40 yaşlarıma geldim, bi türlü alışamadım onbinlerce yıldır süregiden hayat düzenine, diğerlerine, diğerleri gibi olmaya, onlar gibi yaşamaya, düşünmeye, sevmeye.. bendeki en büyük başarısızlık bu sanırım.. mağaramı neden inşaa ettiğimi hatırlattı bana: kimsenin tuhaflıımı, vasatlığa karşı nefretimi, zayıf anlarımı, hallerimi, gözyaşlarımı, gerçek beni, gerçek duygularımı bilmemesi, gerçek sesimi duymaması v benden korkmaması için.. herkesin hayatın merkezine koyduğu sıradan, düz, bayat, vasat şeylere meydan okuduğumu, onlar gibi olamadıım için yalnızlıımı ilan ettiğimi görmemesi için..

bir ömür yaşamak, bir ömür tüketmek, gerçek ben olamadan.. düşünceleri dondurmak, soğutmak ve yavaşlatmak.. kısa bi ömür için çok saçma bi çözüm biliorum, ama sadece ben biliorum.. içimdeki sevgilerin, nasıl sevebileceğimin farkındayım, sevdiim şeyler uğruna özgüvenimin, gücümün, yapmam gerekenlerin v korkusuzluğumun da..

rüzgarlar esmeli sık sık, çıktıım tepelerde zihnimin etrafında biriken düşünceleri haykırdığımda süpürüp götürmeli, yeşil yoldaki o anlaşılmayan gizemli adam gibi.. sadece içimdeki potansiyeli kullanacak düşüncelere tutunmayı öğretmeli, yaşayacak 5 dakikam bile kalsa onu anda olarak yaşamayı..