en coşkulu, en güzel günaydını onun olmalı, ona söylenmeli, o duymalı, o yaşamalı, onu şımartmalı..

onu parası için sevmedim, vücudu için de sevmedim, sevmeyi sevdiim için de sevmedim, onu öylesine sevmedim, onu ruhu v aklı için sevdim ben.. sadece gerçekten onun yüreğiyle sevdiklerinin sevme hakkı olan, onun gerçek varlığını ifade eden şeyi sevdim.. arkadaşlığını sevdim en çok.. onunla konuşunca normalleşioruz, maruz kaldıımız herşeyde biriken bütün alacaklarımızı birbirimizden alıoruz, keskin köşelerimiz yumuşuo, içimizdeki kırıklarımız, çiziklerimiz iileşio..

her konudan konuşabilmeyi, başarısız olmaktan korkmadan, bişiyi yapamadıını söylemekten utanmadan, belki bazı şeyleri halledebilicek gücüm olmadan kendim olabildiim, tuhaf adam olmadıım tek yer onun yanı..

ilk defa kendim için yaşayabileceğim umudum o benim.. gözleriyle yüreği v sözleri bir olan arkadaşım o benim.. kendimi gözlerim kapalı hiçbişi hakkında endişelenmeden güvende hissettiim tek ama tek yer onun yanı.. bütün dertleri, tasaları, sorunları, önceliği olmayan herşeyi unutup daha sonra bile zor hatırladıım tek yer onun yanı.. 

çocuk veya hayattan ne istediini bilmeyen bi adam diilim ben, hayattan ne istediimi en iyi bildiim yaşlarımdayım.. ii ki sevdim seni, öyle güzelleştim ki, ömrümü, kendimi okadar yaşamadığımı öğrettin ki.. herşeyin ekseni değişti bende senin gelişinle, herşey en doğru yerinde bende..

şundan eminim artık; gerçek sevgi herzaman karşılık bulur..

onu çokk sevio ruhum v aklım..