gelecekteki bana anlatıorum işte sana herşeyi, yoksa affetmez hiçbişi hiçkimse beni, neden git deyince gittiimi..

rutinlere bırakmak, teslim etmek kendimi, beni yiyen bitiren, o vasatlıkta solumaya çalışmak.. ölmeden ölmek gibi, böyle bi ruhu her sabah uyandıında herşeyi yeniden sorgulatan şeylere bırakmak.. günaydın ezberlerini tekrarlamak.. demesin kimse bana günaydın, sinir oluorum.. bugün de uyandım, heyecanla merhaba, günaydın diyeceğim kimsesiz.. heyecanla merhaba, günaydın demesini bekleyeceğim kimsesiz.. içimde onun özlemi taş gibi oturdu göğsüme, yavaşım, sönüğüm, sıkıcıyım, sıkılıorum..

okadar benzio ki ruhlarımız birbirine, okadar güzel konuşabilioruz ki her konudan, okadar hızlı öğretioruz ki birbirimize daha güzel olabilmeyi.. ama o da benim gibi gerizekalı, o da herkesi mutlu etmek zorunda olduğunu zannedio, benim gibi, kendisinin de mutlu olması gerektiğini aklına dahi getirmio, benim gibi..

rutinleri sevmio ruhlarımız, hiç sevmio.. içine akıl konmayan hiçbeyi sevmioruz.. aptal gibi görünüp yük olan, dünya umrunda olmayan insancıkları sevmioruz.. vasatlığı sevmioruz.. basit, küçük şeylerden eğlenceler çıkarmayı, gülmeyi, anlar yaşayabilmeyi sevioruz, yapabilioruz, aklımız birbirinin devamı gibi düşünüp herşeyi ama herşeyi olduğundan çok çok daha güzel yapabilioruz, yaşayabilioruz..  okadar benzio ki ruhlarımız..

gelecekteki ben! hissettiklerimi ve durumumu senin için yazıorum, biliorum yine de kızıcaksın bana, gerizekalı diye bağırıp çağırıp nefret ediceksin benden, ama ne durabiliorum, ne de gidebiliorum şuan, nehirlerim taştı yine, kendimle boğuşuorum, merak etme hiçbiyere gitmiorum!