beni dinleyebilecek anlayabilecek hiçkimsem yok, sana geldim günlük.. ondan önceki günlere dönmemi istedi benden.. bitmek bilmeyen o yolda sessiz yürüyüşüme kaldıım yerden devam etmemi istedi benden.. akşam da bugün de arada sırada soğuk konuştu benimle, içimi derin derin çizerek, “Teşekkür ederim.” dedi o noktayı yüreğimi dağlamak istercesine koyarak.. kızgınlığının ardındaki sevgiyi görmesem çizik çizik olurdu içim.. çabalamaktı, tekrar tekrar pes etmeden denemekti benim için yaşamak.. kapıyı açıp dışarı çıkmamı istedi, öylece gitmemi istiodu benden, kurtulmak ister gibi.. allahım kimsesiz, yapayalnız hissettim o an.. ağlattı beni, gündüz yüzlercesinin abisi, onlarcasının bel bağladığı adamı.. belki biçok şeyi haketmediimi biliorum ama bu oydu nasıl kızabilirim ki, açık vermiştim bikere hem de çokk, onurumu gururumu hiçe sayma pahasına, çünkü ona olan sevgime gölge düşürecek başka hiçbi duyguya izin vermedim.. ama bilmio ki ona aşık diil, kırgın diil “hiçbişi” olmak için bin ömür yaşasam bile yetmez.. kısacık bi ömrüm var v onla kısacık anlar da olsa musmutlu, büyülü yaşamakla yetinmekti tek dileğim.. çünkü bu hayattan başka bi beklentim yok, son dileğimdi benim.. çocuklarıma, anneme babama kızkardeşime göz kulak olmaya devam edicem sonu, sonumu beklerken.. 

belki yüzbinleri bulmuştur maruz kaldıım hayır’ların sayısı, onu öylesine seviorum ki umrumda diildi, çünkü okadar aşıktım ki ona ne olursa olsun onu görmeliydim bişekilde.. hesapsız sevmiştim ben onu çünkü, bi çocuk gibi, masumiyetine hiçbi toz konmaması için uğraştım durdum.. şartlara rağmen çok mutluydum, musmutluydum, çok bişi istemedim hiç hayattan, onun gibi küçük bişi bütün dünyam olabiliodu..onu özlediimde eski yazışmalarımızı okuyup bi aptal gibi gülümserim v onu hatırlatan, onun öğrettiği, dinlettiği şarkıları dinleyip daha da çok özlerim.. uzaktan sevdim hep onu, kokusunu alamadan, ona sarılamadan, ellerini tutmadan.. sadece sevdim, deli gibi.. benim için sevmek yanyana olmaktan öte bişi oldu.. onyıllardır hiçkimseyle hissedemeyip birkaç ayda bana bunları hissettiren şeydi o.. hiçkimse için bukadar müsait olmadım ben, hiç vaktim olmazdı hiçkimse v hiçbişi için.. beni sevdiini “zır delisin” dedii gün ilk defa bukadar çok hissetmiştim.. bendeki değerin yüreğimdeki en yumuşak yere sığdırıp saklamaktı seni..

ii ki rastladım ona, ii ki sevdim onu bukadar, ii ki girdi hayatıma, deliricek gibi mutluluk doldum, bi an bile düşünmeden duramadım, her zerresinin bağımlısı oldum.. her defasında onu gördüümde dünya dönmeyi durdurdu, sesler sessizleşti, sadece o v benim olduum gezegene ışınlanıodum sanki.. hiçbi anına pişman diilim, hiçbi anında yorulmadım, hiçbi anında yapamıorum demedim yaşadıım şeyin büyüklüünü v masumiyetini bilerek.. korkmuoduum hiçbişiden, çünkü cesaretimle varım ben.. içimi sardı o meleğin büyüsü, önce büyüttü hayata dair umutlarımı, şimdi ise özlemi tüketicek ruhumu.. hiçbiyere gitmiorum, eriyip biterim, bu halimle yok olurum yine de gitmiorum, gidersem bu hayattan da gitmeliyim.. mutlu ol, musmutlu ol melekk, al bu içimin köşelerinde kalan mutluluklar da senin olsun, bensiz daha mutlu olucaksan istediin gibi rahatsız etmem seni bidaha.. daha önce gitmeyi bilememek benim acizliğim, daha da ağır ödüorum bedelini..

gözlerim hep gökyüzünde olucak, sana bişi olursa, üzülürsen ordan anlarım belki, öleceğimi bilsem yine de ne yapar eder yanında olurum, sana bişi olmasına izin vermem..