sakin ol sabret görüosun onun halini.. nasıl yapacağımı bilmiorum çoğu zaman.. içimdeki özlemle ona normal davranmaya çalışmak, ben okadar güçlü diilim ki.. 956.580 saniye geçti onu göremeden, onun yanında olamadan :(( öyle gidesim gelio ki yanına, hangi yolda olduğumun önemi yok dünyanın diğer ucunda da olsam ona giden bütün yollar kısa bana..

onla aynı işi yapmayı, yanyana çalıştığımı düşledim bi an, aklımın en aktif olduğu zamanı onla geçirmeyi.. ofisteki gülüşlerini, bana bişi anlatışını, onunla bişileri çözmeye çalışmayı..

bambaşka bişi yaa o! unique bişi! sıradan günlük şeyleri eğlenceli, sıradışı yapmasını öyle bilioki, o işyerine hergün gidilir, onun varlığı herşeyi değiştirir..

bu akşam onu uzaktan da olsa görmeye ihtiyacım var :(( içim içime sığmıo, yerimde duramıorum, mahkumların cezaevinde volta atışları gibi düşünceler aklımda bi o yana bi bu yana gidio.. 

güzeller güzeli yüzünü, bebek gözlerini, minik ellerini, masum melek bakışlarını, sen kokunu, herşeyi yakıştırdığın halini, sesini, gülüşlerini, sen bişiler anlatırken dudaklarının mimiklerini çokk özledimm.. “bende herşeysin sen; minik şeysin, keçisin, mültecisin, cadısın, pisliksin, meleksin, bebeksin, aklımın v ruhumun arkadaşısın, unique şeysin, karamelsin, büyülü şeysin” demeyi özledim.. onla öyle doyuo ki ruhum herşeye, aradıım herşey v daha fazlası o.. hem de aklımın hayal edemicee güzellikte v sürprizlerle dolu.. öyle güveniorum ki onun yeteneklerine, o benim aklımın devamı..