meleğimm, 

öyle tütüosun ki gözümde, şuanda seni uzaktan bile olsa görebileceğimi bilsem koşarak gelirdim oralara..

sana doğru gitmek beni öylesine mutlu edio ki, senle buluştuum anları mutluluktan öte yaşıorum, havalarda uçuorum..

büyüdüm 35 yaşlarıma doğru hayattan ne istediiğimi artık çok net anlamıştım.. 35lerine kadar ancak hayattan ne beklediğini söyleyebilmek ve şimdi bu aklımla sevmek isterdim diye düşünürken.. öyle sevmek ki ne yapabileceğini, ne yaşayabileceğini, ne bekleyebileceğini bilebilmek.. kıymet bilmek öyle bi hal alıo ki bu farkındalıkla, hele bir de karşına çıkan şey beklentilerini diil ne istediğni bilen aklının bütün hayal ettiklerinin de ötesinde olunca öyle gurur duymayı bilio ki, öyle sarılıp sevio ki.. insana kıymeti yaşattırması, hissettirmesi..

seni bi karış havadaki aklımla diil, kanı kaynayan halimlevdiil, en umutsuz ve hiç bi arayış içinde olmadıım bi anda buldum karşımda melekk.. işte o aklım v onca yıldır üşüyen yüreğim bukadar çok sevdi seni.. hiçbi sorumluluğumun gerisinde kalmadan, kıpkısacık anları günlere yeticek kadar yaşamayı da başarabilmek kendi kendine olmadı..

işte bu yüzden varsın bende, işte bu yüzden değerin herşeyin üstünde.. farkında ve razı olmak seni sevmenin v bunun zorluğunun..

bigün sen de beni benim seni özlediim gibi özlediinde v ozaman yeniden buluştuumuzda gençliimdeki ilk aşkımın olmamasının neden allahın bi lütfu olduğunu da anlatırım :)